Sıcak bir Ağustos günü, arkadaşlarla toplanıp kız kıza denize gidelim dedik. Çantamı hazırlayıp içine papatya kokulu kitabımı koydum. Tabi o zamanlar daha yeni liseyi bitirmişim, ehliyetim yok, anneme yalvarıyoruz bizi denize götürsün diye. Kız kıza eğleneceğiz derken bi anda gidişat değişti ve bir anda kendimi evleneceğim Onay’ın yanında buldum. Bir de o  papatya kokulu kitabım var ya, ufaktan ufaktan onunla dalga geçmişti. Şimdi o kitabı evimizin en güzel köşesine koymayı planıyor.

Kahve taşıyamadığımı beni tanıyan herkes bilir. O kahveler sehpaya varana kadar dökülür. ‘Berekettir bereket’ der beni avutur iyi kalpli misafirlerimiz. Ama o akşam ne hikmetse  tek bir damla bile dökmeden kahveleri yerine ulaştırdım. Üstelik topuk ayakkabıyla. Sıra tuzlu kahveye gelince… Bizim ki heyecandan kahveyi eline verir vermez içmeye kalkmış ve dilini yakmış. Böylelikle kahvenin tadını anlayamamış.

Hayaller insanın bir parçasıdır. Bizim içinde her şeyin hayalimizdeki gibi olması çok önemliydi. Ve öyle de oldu! İkimizde yaz gribine yakalanmış olmamıza rağmen antibiyotiklerle ayakta kalmayı becerebildik! Açık büfe den yeteri kadar faydalanamadık ya, ona yanıyorum ben. Yüzükler takıldığında kalbinin pırpır atması paha biçilmez!  Kardeşimde makası kesinleştirmeyi unutunca… Vah, enişte yandın! Rüya gibi hatırlanıyor özel günler…